Vorige week schreven we een pleidooi voor de verbinding van watersport en jachtbouw aan de Culturele Hoofdstad. LWD 2018 kan die waterrijke input wel gebruiken en omdat we dit weekend anderhalve dag lang aan boord mochten genieten van en in het hart van Friesland, kan een aanvullende post niet uitblijven…
Wuivend riet, witte zeilen, koffie en kabbelend water. Windje 3, een heerlijke zomerse namiddag. De boeg van ‘Bommel’ snijdt door ’t water van de Geeuw waar we aan de wind net binnen de boeien kunnen blijven. Met 1.20 meter diepgang weten we wat ons te doen staat; zorgen voor net voldoende water onder de kimkielen en toch in een slag door de doorgang naar de Morra zeilen. Even toestaan dat ’t voorlijk van de genua kilt, weer een paar meter gewonnen. Intens gevoel dat nooit voorbij gaat…vrijheid. Blijven opletten, geen slag meer willen maken dan noodzakelijk. Een binnenvisser leegt z’n fuiken, bootjes gaan alle kanten op, motorend, zeilend, groot en klein, staal, hout en polyester. Een knik en een rondspant; een opstekende hand, een begrijpende blik naar elkaar als je de vaarregels als zeilers onder elkaar even aanpast aan ieders omstandigheden. Gevoel dat nooit voorbijgaat.
Ons uitje begint in Staveren en een kalme bries brengt ons naar naar ’t Piel bij Gaastmeer, de Inthiemasloot en ’t Grote Gaastmeer. ’n Borrel in de kuip, gevolgd door gebakken aardappels, sappige biefstuk en smaakvolle wijn. Gesprekken, een lach, een traan, vrienden onder elkaar. Ouderwets overnachten aan een goed onderhouden steiger met een bordje van de Marrekrite in je tijdelijke achtertuin en een prachtig weidse sterrenhemel door ’t luik boven je hoofd als we te kooi gaan, onbekende en even stille buren voor een nacht en de dag er na?…Opstaan, koffie, de boot aan kant maken, ontbijten, je vuilnis in de container die de Marrekrite altijd klaar heeft staan…Genieten van’t beste dat Friesland biedt, vrijheid & ontspanning in een heerlijke en bijna tijdloze omgeving waarin water de verbindende factor is.
Verder naar Workum, waar ’t wachten voor de sluis een feestje is en het zicht op werf De Hoop waar een botter voor restauratie op de helling ligt, een lust voor ’t oog. ’n Momentje anouvreren later en een blije sluismeester die trots is op zo’n volle sluis zonder toestanden en dan wacht ’t kalme water van It Soal dat ons naar het IJsselmeer brengt voor een lekker lange zeilmiddag op ruimer sop. Staveren is weer het eindpunt van iets dat veel en veel te snel voorbij is…maar ook nooit voorbij gaat.
Friesland waterland, zo heb ik jou leren kennen en leren waarderen. Friesland platwaterland, oh zo waterrijk land, het is jou bruisend hart, Friesland, het is jou en het is mijn lust & leven. Je vele prachtige zoete meren verbonden door kronkelende vaarten, smalle sloten en vele maten kanalen, met bruggen en aangrenzende dorpen. Dat gewone dat al zo lang zo bijzonder is, terwijl ik met gebolde zeilen boven m’n hoofd eindeloos ver kan kijken over groene weilanden met zwartwitte koeien en in de verte de torens en de spitsen.
Dat gewone dat zo bijzonder is, dat ieder jaar weer overal mensen vandaan komen om van jou te genieten…..Vergeet nooit hoe bijzonder je bent, koester het, vertel het door, verbeter het waar nodig, hou het bij en laat mij, laat ons en laat heel heel veel anderen er eindeloos van genieten…!